Pewna rozmowa uświadomiła mi, że bardzo ludzie chcą być odbiciem wyobrażeń innych. Po co? Nie lepiej być po prostu sobą? Czemu nie pomyśleć o sobie i tego, czego JA chcę? Uważam, że ludzie powinni być egoistami, bo tak zawsze spełniać zachcianki innych to się nie da wyrobić. Nie takimi egoistami idącymi po trupach do celu. Nie, nie, nie. Chodzi o to, żeby w całym tym zwariowanym świecie dostrzec gdzieś siebie. Uświadomić sobie, jakim się jest człowiekiem, zaakceptować ze swoimi wadami, znaleźć trochę czasu dla siebie. Mieć czasem w dupie innych i zrobić coś dla siebie. Czuć się lepiej ze sobą samym. Powiedzieć: „Kocham się taką, jaka jestem”. I stać się szczęśliwszym, a potem tym szczęściem obdarowywać innych. Za nas życia nikt nie przeżyje, a wypełniając go spełniając fanaberie innych, tracimy cząstkę siebie.
Swoim, sobą, siebie. Powtarza się dzisiaj bardzo, ale będzie przyjemnie to
znaleźć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz